ในภาพวาดที่ดลใจนี้ ภาพชายหญิงโดดเดี่ยวยืนอยู่หน้ารั้ว ส่งออกบรรยากาศของการใคร่ครวญอย่างเงียบสงบ สวมชุดดำสนิท ดวงตาของเขาหญิงสร้างความขี้เหร่แต่สงบนิ่ง; มันเชื้อเชิญผู้ชมเข้าสู่ช่วงเวลาที่ถูกแขวนอยู่ในกาลเวลา ฉากหลังของอาคารไม้ชนบทและเงาสีเขียวที่ตัดกันสร้างความรู้สึกของสถานที่ที่ทั้งคุ้นเคยและลึกลับ หน้าต่างที่อยู่ข้างหลังชายหญิงบอกใบ้ถึงชีวิตภายใน แต่แสงเดียวของมันสร้างขึ้นเพื่อดึงดูดในขณะที่ตั้งอยู่ในภาพนิ่งของภาพ