To pełne życia dzieło sztuki pokazuje tętniącą życiem zbiorowisko ludzi biorących udział w festiwalu. Wirujące ruchy tancerzy, ubranych w zwiewne białe ubrania, uchwytują moment radości i kulturowej celebracji. Tło sugeruje słoneczny krajobraz, być może malownicza wioska, z miękkimi, zaokrąglonymi kształtami, które wskazują na budynki harmonijnie wkomponowane w scenerię. Technikę charakterystyczną dla Renoira widać tutaj; stosuje luźne pociągnięcia pędzla i jasną paletę kolorów, tworząc wrażenie ruchu i energii, jakby postacie prawie tańczyły z płótna.

Ciepłe kolory—kremowe biel, łagodne odcienie ziemi oraz delikatne akcenty niebieskiego—wywołują uczucie ciepła i wspólnoty, zapraszając widza do zanurzenia się w tej scenie. Emocje są namacalne; prawie można usłyszeć śmiechy i muzykę unoszącą się w powietrzu. To dzieło odzwierciedla fascynację Renoira spotkaniami towarzyskimi i sposobem, w jaki światło oddziałuje z ludzkimi formami, prezentując fragment życia, który wydaje się intymny, ale wciąż grandiozny w skali. Zgłębiając to dzieło, przypominamy sobie nie tylko samą celebrację, ale także szerszą narrację kultury i radości w codziennych doświadczeniach, temat, który rezonuje nawet poza jego kontekstem historycznym.