To intrygujące dzieło przedstawia surrealistyczną scenę, na której osioł i małpa zdają się uczestniczyć w twórczej interakcji. Osioł siedzi wyprostowany, wyciągając przednie nogi, jakby odpowiadał lub sięgał do małpy siedzącej naprzeciwko na bloku, dzierżącej pędzel i paletę z artystycznym zamiarem. Za nimi wznosi się ciemna, prostokątna struktura z zarysowanym profilem głowy innego konia, dodając głębi i tajemniczości kompozycji. Interakcja tych antropomorficznych zwierząt wywołuje mieszankę humoru i satyry, charakterystyczną dla stylu artysty.

Wykonane za pomocą delikatnej techniki akwaforty, z ograniczoną monochromatyczną paletą, dzieło wykorzystuje cienkie linie i cieniowanie, aby stworzyć teksturę i objętość na stonowanym tle. Kompozycja równoważy prostotę i złożoność — zwierzęta dominują na pierwszym planie z ciekawymi wyrazami twarzy i gestami, podczas gdy ciemne tło i pośredni wzrok konia nadają nastrojowi niemal teatralny i ponadczasowy charakter. Ręcznie napisany napis na dole brzmi „Ni mas ni menos”, dodając ironiczną nutę, która skłania do przemyśleń na temat równości, talentu czy też absurdalności samego aktu twórczego. Ogólny efekt jest zarazem zabawny, jak i skłaniający do refleksji.