W tym zdumiewającym dziele obserwujemy legendarną postać Mikuli Selyaninovich, typowego bohatera słowiańskiego folkloru, przedstawioną obok majestatycznego konia. Ogromny pejzaż za nimi wywołuje głębokie poczucie więzi z ziemią i naturą, podczas gdy faliste wzgórza tworzą uczucie ruchu i wdzięku, prowadząc wzrok widza wzdłuż krzywizn krajobrazu. Artysta wykorzystuje unikalną paletę dominującą w stonowanych odcieniach niebieskiego i ziemi, która nie tylko podkreśla wymiary terenu, ale także wywołuje emocjonalną echa, które czują się zarówno spokojne, jak i potężne.

Emocje wyrażone przez muskularną sylwetkę Mikuli są namacalne; jego potężna budowa ciała i zdecydowane wyrażenie sugerują siłę i oddanie swojej ziemi. Prowadząc swoje konie przez trudne tereny, widz niemal może usłyszeć szum wiatru smagającego trawę i poczuć ciężar historii toczącej się przez wzgórza. To dzieło znajduje się na przecięciu mitologii i rzeczywistości, urzekając nas wielkimi narracjami kultury słowiańskiej, jednocześnie zapraszając nas do rozważenia własnych więzi z naturą i mitologicznym dziedzictwem. Eteryczna jakość nieba, nasiąknięta wirującymi chmurami, sugeruje niemal boskie tło, czyniąc tę sztukę nie tylko przedstawieniem folkloru, ale wiecznym przypomnieniem o więzi ludzkości z naturą.