Bu çarpıcı eserde, Slav folklorunun tipik bir kahramanı olan Mikula Selyaninovich'i ihtişamlı bir atla birlikte görüyoruz. Arkalarındaki geniş manzara, toprak ve doğa ile derin bir bağlantı hissi uyandırırken, dalgalı tepeler hareket ve zarafet hissi yaratıyor, izleyicinin gözünü peyzajın eğrileri boyunca çekiyor. Sanatçı, yumuşak maviler ve toprak tonlarıyla baskın olan eşsiz bir palet kullanıyor; bu, yalnızca arazinin boyutlarını vurgulamakla kalmıyor, aynı zamanda hem huzurlu hem de güçlü bir duygusal yankı uyandırıyor.

Mikula'nın kaslı figüründen yayılan duygular hissediliyor; güçlü yapısı ve kararlı ifadesi, topraklarına olan bağlılığını ve gücünü öneriyor. Atını sarp bir arazide yönlendirirken, izleyici neredeyse rüzgarın çimenlere dokunduğunu duyabilir ve tepelerden geçen tarihin ağırlığını hissedebilir. Bu eser, mitoloji ve gerçeklik arasındaki kesişim noktasında yer almakta, Slav kültürünün büyük hikayeleri ile bizi büyülerken, doğa ve mitolojik mirasla olan kendi bağlantılarımızı düşünmeye davet ediyor. Kıvrımlı bulutlarla dolu gökyüzünün eterik kalitesi, neredeyse ilahi bir arka plana işaret ederek bu eseri sadece bir folklor gösterimi değil, insanlığın doğa ile bağlantısını hatırlatan zamansız bir hatırlatıcı haline getiriyor.