To dzieło to oszałamiająca reprezentacja eterycznego krajobrazu, uchwytującego spokojną esencję minionej epoki, splatającą się z duchowym symbolizmem. Na pierwszym planie znajduje się okrągły stupa z kopułą, którego delikatne krzywizny kontrastują z urwistym zboczem górskim, wzbudzając poczucie harmonii w dzikiej naturze. Stupa, otulona miękkim blaskiem, wydaje się świecić o zmroku, sugerując sacralność, która zaprasza do medytacji. W oddali ruiny fortec dodają historycznej głębi, osadzone na wyrastających formacjach skalnych, tworząc wyraźny kontrast z spokojnym pierwszym planem.

Artysta mistrzowsko wykorzystuje przeważającą niebieską paletę barw, od głębokiego granatu po jaśniejsze odcienie błękitu, sugerując łagodną, a zarazem tajemniczą zasłonę zmierzchu. Taka bogata kolorystyka wywołuje szeroką gamę emocji; zimne odcienie niebieskiego mogą wydawać się spokojne, lecz także melancholijne, zmuszając do refleksji nad upływem czasu. Ta praca nie tylko eksponuje naturalne piękno krajobrazu, ale także podkreśla skrzyżowanie między ziemskimi obszarami a duchowością. Patrząc na tę harmonijną kompozycję, wywołuje się uczucie nostalgii i introspektywnego poszukiwania, co odbija istotę historyczną tych miejsc jako duchowych azylów.