Spokojny pejzaż nadmorski rozciąga się przed nami, z cichym morzem pod miękkim, blado-niebieskim niebem, sięgającym bezkresu. Na pierwszym planie widnieje łagodnie opadające pole pokryte delikatnymi dzikimi kwiatami, tworząc mozaikę ciepłych, ziemistych barw. Skupiska drzew i rozproszone zarośla wznoszą się na wzgórzach, prowadząc wzrok ku małemu, uroczemu domkowi z czerwonym dachem, który jest żywą plamą koloru na naturalnej palecie. Dalszy horyzont i spokojna woda zapraszają do chwili spokojnej refleksji.

Technika artystyczna łączy w sobie równowagę między detalem a miękkością; szerokie, delikatne pociągnięcia pędzla uchwycają ciszę atmosfery, a wyraźniejsze formy zaznaczają roślinność i elementy architektoniczne. Paleta barw składa się z przytłumionych zieleni, łagodnych błękitów i ciepłych ochr, przywołując delikatne światło wczesnego ranka lub późnego popołudnia, które otula scenę spokojem. Kompozycja prowadzi wzrok poziomo przez krajobraz, oferując intymne spojrzenie na prostą piękność przyrody, podkreśloną subtelnym napięciem między solidnymi formami drzew a niemal mglistym niebem. Ta spokojna wizja odzwierciedla zmiany z początku XX wieku, które dążyły do uchwycenia przemijających momentów światła i przestrzeni, czyniąc obraz nie tylko przedstawieniem, ale zaproszeniem do zatrzymania się i oddechu.