Ten zapierający dech w piersiach krajobraz, skąpany w miękkim blasku późnego popołudnia, zaprasza widza do wejścia w spokojną, pastoralną scenę. Przy dominującej, bujnej pierwszej planszy obraz przedstawia żywą interakcję zieleni – głębokiego szmaragdu i delikatnego limonkowego – przetykaną ziemistymi brązami, które stabilizują scenę. Wysokie drzewa ramowe tworzą kompozycję, ich liście to delikatna mieszanka światła i cienia. Tło odsłania rozległy widok na odległe wzgórza i ruiny, opowiadając o dawnych historiach zatraconych w czasie; tutaj, zniszczone kolumny i wyblakłe budowle przypominają nam o świecie niegdyś pełnym życia i kultury.

Zagłębiając się w szczegóły, przyciągają cię małe sylwetki rozproszone na całym obrazie; pasterz troszczy się o swoje stado, kobieta czerpie wodę, a dzieci bawią się w otoczeniu. Każda postać dodaje narracyjnej głębi, przyczyniając się do idyllicznej atmosfery. Wnikliwa uwaga artysty na szczegóły dostrzegana jest w przedstawieniu tekstur, niezależnie od tego, czy chodzi o korę dębu, czy miękki blask wełnianego owca. To dzieło sztuki jest nie tylko ucztą dla oczu, ale także rozbudza pragnienie prostych i harmonijnych relacji z naturą i historią.