Scena rozwija się z bogactwem — rozlanym koszem przepełnionym żywymi kwiatami. Szkarłatne, kości słoniowej i złote odcienie tańczą w feerii barw, ich formy są starannie oddane. Artysta z wprawą używa światła i cienia, światło słoneczne wydaje się skrapiać kwiaty w sposób, który ożywia je. Kompozycja przyciąga wzrok, prowadząc go od obfitości płatków do miękkiego, niewyraźnego tła.

Poza ekspozycją kwiatową, tło szepcze o nasłonecznionym ogrodzie. Uroczy łuk z liści obramowuje scenę, oferując spojrzenie na ścieżkę, która zanika w odległości pełnej marzeń. Pociągnięcia pędzla artysty oddają poczucie spokoju, zapraszając widza do wejścia w ten świat spokojnego piękna. Ogólny efekt to bogata radość, celebracja ulotnej doskonałości natury uchwyconej w danej chwili. Prawie czuję słodki zapach kwiatów, doznanie zmysłowe uchwycone w jednej ramie.