Obraz ukazuje spokojną chwilę nad wodą pod wierzbą, gdzie samotna postać zajmuje się wędkowaniem. Pociągnięcia pędzla artysty tworzą delikatną, wciągającą atmosferę, łącząc subtelne liście z miękkim światłem filtrowanym przez gałęzie. Kompozycja prowadzi wzrok od teksturowanej zieleni na pierwszym planie do spokojnej tafli wody w tle. Stonowana paleta barw obejmuje różne odcienie zieleni, sepii i delikatnego błękitu, co tworzy harmonijną, kojącą całość, oddającą ciszę sceny.

Technika malarska ukazuje świadome operowanie światłem i cieniem, oddając delikatny ruch natury — gałęzie kołyszą się, woda odbija niebo. Obraz emocjonalnie zaprasza do zanurzenia się w cichej samotności wiejskiej, wywołując nostalgię i medytacyjny spokój. W kontekście sztuki XIX wieku odzwierciedla harmonię z naturą oraz umiejętność artysty łączenia impresjonistycznej delikatności z realizmem w szczegółach, czyniąc prosty akt wędkowania ponadczasowym i poetyckim.