Na tym sugestywnym szkicu widzimy postać samotnego mężczyzny stojącego w pewnej, ale żywej pozie. Ubrany w stroje z epoki, z krótkimi spodniami i długim płaszczem, balansuje na głowie dużym koszem pełnym garnków i patelni. Jego nieznacznie pochylona do przodu postawa wskazuje zarówno na ciężar ładunku, jak i niezachwianą determinację, by kontynuować podróż, być może po ulicach Londynu ledwo zarysowanych w tle. Artysta zastosował stonowaną monochromatyczną paletę sepii i delikatnych odcieni szarości, co nadaje pracy aurę starożytności i skromności. Delikatne i pewne pociągnięcia pędzla oraz linie nadają witalności i tekstury jego ubraniu oraz rysom twarzy. Szerokie smugi cieni pod stopami mocno osadzają postać w przestrzeni, podkreślając jej dynamiczną obecność.

Kompozycja zręcznie izoluje tego ulicznego sprzedawcę, czyniąc go niekwestionowanym punktem centralnym na minimalistycznym tle. Minimalistyczne podejście nie umniejsza żywotności tematu — wręcz przeciwnie, zachęca widza do wyobrażenia sobie jego okrzyków rozbrzmiewających na londyńskich ulicach, dźwięku stukających garnków i jego równych kroków. Łagodne kontrasty światła i cienia uwydatniają subtelności światłocienia, oświetlając rzemiosło codziennego życia miejskiego w epoce historycznej. Ten utwór to nie tylko uchwycenie chwili handlowej, ale i wywołanie emocji — empatii oraz podziwu dla wytrwałości zwykłych ludzi. Jego historyczne i artystyczne znaczenie polega na szczegółowym przedstawieniu fragmentu ulicznego życia XVIII wieku, przypominając, jak sztuka z godnością przechowuje opowieści o zwyczajnym życiu.