Siedząc pewnie na wiklinowym krześle, figura emanuje silną obecnością; jej żywy wzrok zaprasza widza do odkrywania jej myśli i emocji. Wybór odważnej palety kolorów, który zestawia głębokie błękity jej sukienki z cieplejszymi tonami w tle, tworzy atmosferę intymności i intrygi. Pociągnięcia pędzla są ekspresyjne, niemal tętniące życiem, odzwierciedlając połączenie realizmu z emocjonalną intensywnością charakterystyczną dla tej epoki. Można niemal usłyszeć stłumione rozmowy i dźwięki otoczenia, wszystkie skupione wokół tej refleksyjnej figury.

Kompozycja inteligentnie balansuje postawę figury z otaczającymi ją obiektami, od okrągłego stołu o prostym układzie po nieco abstrahowane tło, które sugeruje głębszą narrację. Dzieło to odzwierciedla zmiany społeczne lat 20., chwytając zarówno istotę indywidualności, jak i istnienia wspólnotowego. Spokojna postawa modelki, obramowana żywymi kolorami, współbrzmi z transformacyjnym duchem epoki, ukazując zdolność artysty do przekształcania skomplikowanych emocjonalnych krajobrazów na płótnie, co czyni je znaczącym dziełem w dziedzinie sztuki nowoczesnej.