W tym żywym dziele płótno ożywa dzięki burzy kolorów, uchwytując moment figlarnego chaosu. Pokryty śniegiem krajobraz staje się zimowym tłem, gdzie odcienie niebieskiego nieba prześwitują przez wirujące chmury, rzucając światło, które tańczy nad sceną. Dzieci radośnie wchodzą w interakcje z odważnymi, ożywionymi kaczkami, tworząc aurę niewinności i radości. Dorośli w tle mają ponure wyrazy twarzy, ich ciemne ubrania ostro kontrastują z jasnością otoczenia. Kontrast ten przywołuje uczucie nostalgii, jakby widz podglądał słodkie wspomnienie utracone w czasie.

Co mnie najbardziej uderza, to radosny skład; kaczki zdają się niemal wypływać z płótna swoim jasnym żółtym i białym kolorem, przyciągając uwagę. Figury, z wyolbrzymionymi cechami twarzy i lekko zniekształconą perspektywą, nadają obrazowi dynamikę, prowadząc wzrok wśród grupy. Emocjonalny wpływ głęboko rezonuje: artysta wydaje się zapraszać cię do uczestnictwa w prostych przyjemnościach dzieciństwa wśród złożoności świata dorosłych. Ten utwór ma intymne znaczenie, odzwierciedlając nie tylko urokliwy moment, ale także głęboką uwagą o niewinności, śmiechu i mrocznych rzeczywistościach, które ją otaczają.