Dzieło ukazuje wnętrze wspaniałego kościoła, prawdopodobnie katedry; światło wpada, oświetlając przestrzeń miękką, eteryczną poświatą. Artysta mistrzowsko przedstawił detale architektoniczne, łuki wznoszące się w górę oraz delikatną sieć okien. Paleta barw jest przeważnie stonowana, z ziemistymi tonami podkreślonymi subtelnymi refleksami, oddając poczucie spokoju i powagi.

Kompozycja kieruje wzrok ku centralnemu punktowi, prawdopodobnie ołtarzowi, oraz obecnym wiernym, których postacie naszkicowane są w płynnym, niemal impresjonistycznym stylu. Artysta zdołał wywołać ciszę chwili; czuje się tak, jakby wkraczało się do uciszonego sanktuarium, gdzie echa modlitw mogą unosić się w powietrzu. Dzieło tchnie życiem oddania, w którym współdziałanie światła i cienia, architektury oraz obecność wiernych tworzą poczucie szacunku. To piękne przedstawienie wiary i świętej przestrzeni, która ją obejmuje.