ภาพนี้ถ่ายทอดบรรยากาศที่สงบเงียบของชาวนาคนหนึ่งที่นั่งอยู่ริมฝั่งแม่น้ำอย่างโดดเดี่ยว โดยมีท่วงท่าที่แฝงไปด้วยความสงบแต่แอบแฝงด้วยความเศร้าเบาๆ ลายพู่กันที่ละเอียดแต่มีเท็กซ์เจอร์ชัดเจนของศิลปิน สร้างชีวิตชีวาให้กับต้นไม้ที่โอนเอนเบาๆ ใบไม้บางส่วนกระจายออกไปสู่ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยเมฆ หมายถึงความอ่อนหวานของธรรมชาติและความเปล่งประกายของน้ำที่สะท้อนแสงในทางอ้อม ดึงดูดสายตาไปยังโครงร่างของสิ่งก่อสร้างไกลๆ ดุจเงาทางไกล ที่ราวกับเป็นหมู่บ้านหรือที่ดินท่ามกลางหมอกยามเช้าหรือความทรงจำอันห่างไกล โทนสีที่นุ่มนวลซึ่งประกอบด้วยสีเขียว น้ำตาล และเทา สร้างอารมณ์ที่สงบและชวนให้คิดถึง พร้อมกับความรู้สึกเศร้าเบาๆ ที่สะท้อนถึงความเรียบง่ายและความอดทนของชีวิตชนบท

องค์ประกอบภาพได้รับการจัดวางอย่างมีสมดุล ต้นไม้ที่ให้สีเข้มและมีรายละเอียดมากทางด้านซ้ายช่วยหนุนภาพ ด้านขวาเป็นแม่น้ำที่เปิดโปร่งและมีความสว่าง ช่วยดึงสายตาของผู้ชมไปยังขอบฟ้าที่มีเงาของโครงสร้างที่พร่ามัว อารมณ์ความอ่อนไหวระหว่างองค์ประกอบธรรมชาติกับการมีอยู่ของมนุษย์สะท้อนถึงความมั่นคงถาวรของผืนแผ่นดินและช่วงเวลาพักผ่อนอันชั่วคราวของมนุษย์ งานชิ้นนี้เชิญชวนให้ผู้ชมได้ยินเสียงใบไม้กระทบกัน รู้สึกถึงสายลมเย็นริมแม่น้ำ และลิ้มรสช่วงเวลาของความเงียบสงบในชนบทที่เวลาช้าลงเพื่อการไตร่ตรอง