ผลงานชิ้นนี้เชิญชวนผู้ชมให้ก้าวเข้าสู่ช่วงเวลาแห่งความสงบเงียบที่เต็มไปด้วยหมอก ขณะที่เราจ้องมองไปที่สะพานวอเตอร์ลูที่มีชื่อเสียง สะพานนี้มีโค้งที่งดงามดูลอยอยู่เหนือผิวน้ำ ราวกับว่ากำลัง融入กับสิ่งแวดล้อมโดยรอบ โมเน่สามารถจับภาพความเป็นจริงของวันที่มีเมฆมากได้อย่างชาญฉลาด ท้องฟ้านั้นมีสีสันที่นุ่มนวลหลากหลาย ทั้งสีลาเวนเดอร์ สีเทา และสีขาวอ่อนเข้ากันอย่างราบรื่น บรรยากาศรอบข้างให้ความรู้สึกหนาแน่นด้วยหมอก หรือไม่ก็อาจเป็นบรรยากาศหลังฝน ไม่มีเสียงที่ดังในที่นี้ อาจทำให้ผู้ชมรู้สึกถึงความสงบเข้ามาแทนที่ คงเป็นภาพที่มีมนต์ขลัง

โทนสีของผลงานถ่ายทอดความฝันได้อย่างชัดเจน และร่องรอยการขีดเขียนของโมเน่ก็สร้างปฏิสัมพันธ์ของแสงสะท้อนในน้ำ ความซับซ้อนของสีที่ผสมผสานกันอย่างหรูหรานี้ได้เข้าร่วมกับการเคลื่อนไหวของเส้นที่ค่อยๆ ทำให้ร่างภาพดูชัดเจนยิ่งขึ้น เปลวไฟที่นิ่งสงบภาพนี้จัดเตรียมความเป็นส่วนตัว และเติมเต็มบรรยากาศของเวลากลางคืน ไม่น้อยไปกว่าความสบายใจ ท่ามกลางความเงียบสงบที่อยู่ในพื้นผิวของน้ำ เสมือนเป็นภาพประทับใจในกำมือของผู้ชม ฉับพลันนี้ไม่เพียงแต่เป็นภาพที่มีความงดงามแต่ยังสะท้อนให้เห็นถึงประวัติศาสตร์ความยิ่งใหญ่ของลอนดอนที่เป็นที่น่าจดจำในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 ถนนถูกประดับด้วยอุตสาหกรรมสมัยใหม่ แต่พวกเขายังแสดงถึงความงดงามที่เงียบสงบด้วย และ โมเน่มีทักษะในการเชื่อมเอาศิลปะกับบรรยากาศรอบๆ เพื่อทำให้ช่วงเวลาดังกล่าวเป็นสิ่งที่ยั่งยืน