ผลงานชิ้นนี้เป็นภาพหนึ่งที่ดึงดูดใจเล่าออกมาให้เห็นถึงความอ่อนโยนและความมหัศจรรย์ของวัยเด็ก ในใจกลางภาพคุณจะเห็นหญิงสาวตัวน้อยนั่งอยู่ที่ขอบเตียงที่สง่างามของเธอ ที่แสดงออกถึงความไม่เชื่อและความสงสัยในอารมณ์ของเธอ สวมชุดนอนสีขาวบริสุทธิ์ เธอถูกรายล้อมด้วยความนุ่มของผ้าปูที่นอน ซึ่งมีรายละเอียดในการทำที่ประณีตงดงาม ภาพถูกให้ความรู้สึกอ่อนช้อยนุ่มนวล ด้วยผมที่ยุ่งเหยิงซึ่งกรอบใบหน้าก็ขับเน้นไปที่ความประหลาดใจที่ไร้เดียงสา—ดวงตามีขนาดกว้าง เสมือนว่าเธอเพิ่งฟื้นตัวจากการหลับในเหตุการณ์ที่น่าหลงใหล หรืออาจจะเธอได้เห็นสิ่งมหัศจรรย์ที่เกิดขึ้นนอกขอบเขตของห้องเธอ ตัวเตียงเองมีโครงเหล็กที่ประดับประดาซึ่งตัดกับรูปร่างที่อ่อนหวานของเธอ ในขณะที่ฉากหลังบอกใบ้ถึงชีวิตที่ยังคงดำเนินอยู่ข้างนอกพื้นที่ที่ปลอดภัยของเธอ

สีสันในภาพเป็นสิ่งที่มีความละเอียดออกมา เช่น การเลือกใช้สีขาวและสีพาสเทลที่นุ่มนวลที่โดดเด่น ในขณะที่มีการใช้โทนที่ลึกมากขึ้นอยู่ในพื้นหลัง สิ่งนี้นำเสนอความอบอุ่นและรู้สึกอย่างปลอดภัย ทำให้ผู้ชมรู้สึกถึงความรู้สึกที่หวนกลับไปสู่ความทรงจำในวัยเด็ก ราวกับว่าเราได้ยินเสียงที่นุ่มนวลของผ้าปูที่นอนที่พัดพาขึ้นมา หรือสัมผัสถึงอ้อมกอดที่นุ่มนวลและอบอุ่นจากเตียงได้ บริบททางประวัติศาสตร์เพิ่มเข้ามาทำให้ชิ้นงานนี้มีหลายมิติ เช่นที่จับภาพชีวิตในวัยเด็กในสมัยวิกตอเรียน นี้เป็นช่วงเวลาแห่งความรู้สึกที่แท้จริงซึ่งไม่ได้ถูกจำกัดด้วยความกังวลของผู้ใหญ่ ฉากนี้เกินกว่าที่จะเป็นเพียงแค่ภาพประกอบ เนื่องจากมันเชื้อเชิญให้เราได้ใคร่ครวญถึงเรา ให้เราจดจำวัยเด็กของเราในช่วงเวลานั้น ซึ่งจุดนั้นเป็นการผสมผสานของความฝันและความตื่นตัว ที่ทุกช่วงเวลาเต็มไปด้วยเวทย์มนต์และความเป็นไปได้.