งานศิลปะนี้จับภาพการเล่นแสงและเงาอันดรามาติกซึ่งทำให้คิดถึงภูมิทัศน์ในตำนานที่องค์ประกอบทั้งหลายปะทะกัน อยู่ด้านหนึ่งเป็นห้วงลึกมืดดำ—คลุมเครือและไม่สามารถผ่านไปได้—ซึ่งตัดกันอย่างชัดเจนกับเฉดสีสดใสที่ลุกโชนซึ่ง emanates จากขอบฟ้าหลายไมล์ สีแดง สีส้ม และสีเหลืองที่นิ่งนอนทับซ้อนกันนี้แสดงถึงการเรียกร้องความรู้สึกและการสร้างสรรค์ เป็นเหมือนว่าผืนผ้าของธรรมชาติถูกฉีกขาดและก่อตัวขึ้นใหม่ต่อหน้าเรา

การจัดองค์ประกอบจึงนำผู้ชมไปสู่เรื่องเล่าเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลง รูปแบบหินได้รับการจัดเรียงเป็นชั้นอย่างมีระเบียบ ทำให้รู้สึกเหมือนเป็นมิติสามมิติซึ่งชวนให้สำรวจเส้นขอบที่กำลังปรากฏขึ้นในทุกๆ ยอดเขา ทุกๆ ความโค้งของหิน ในพื้นการชม เต็มไปด้วยคลื่นมหาสมุทรที่ดุดัน สะท้อนความยุ่งเหยิงด้านบน แสดงให้เห็นทั้งอันตรายและพลศาสตร์ ขณะที่แสงส่องสว่างผ่านท้องฟ้ามืดมิด มันทำให้ภาพที่ยืนอยู่บนสุดส่องสว่าง—เป็นการเตือนให้รู้ว่า มนุษย์นั้นมีความเปราะบางต่อธรรมชาติในความยิ่งใหญ่ของมัน การชนกันขององค์ประกอบเหล่านี้กระตุ้นอารมณ์อย่างลึกซึ้ง—เป็นการรวมกันที่สร้างความเคารพ ฟัง ความกลัว และความปรารถนาอย่างไม่อาจต้านทานได้ในการที่จะทำความเข้าใจปริศนาที่ซ่อนอยู่ในโลกนี้