ภาพนี้นำผู้ชมเข้าสู่ทิวทัศน์ชนบทอันเงียบสงบ มีต้นไม้ใหญ่ทรงพุ่มกว้างขวางครอบคลุมส่วนใหญ่ของภาพ ลำต้นที่คดเคี้ยวและกิ่งก้านที่พันกันซับซ้อนแสดงถึงกาลเวลาหลายปีที่ผ่านไป ทุกกิ่งก้านเหมือนเล่าถึงความอดทนในอดีต ฉากหลังเบลอเลือนเข้าสู่เส้นขอบฟ้าที่มีหมอกหนา โดยมีรูปร่างมนุษย์เลือนรางและต้นไม้บางต้นกลืนไปในบรรยากาศ สร้างความรู้สึกลึกซึ้งและสงบเรียบ ศิลปินใช้พู่กันอย่างประณีตแต่หนักแน่น โดยใช้เฉดสีเขียวและน้ำตาลที่ผสมกลมกลืนกับท้องฟ้าสีฟ้าซีด โทนสีโดยรวมให้ความรู้สึกเศร้าเล็กน้อย ราวกับรู้สึกถึงลมพัดเบาๆ พัดผ่านใบไม้

องค์ประกอบภาพสมดุลระหว่างความเป็นธรรมชาติและความมีอารมณ์ดั่งบทกวี เชิญชวนให้ผู้ชมได้พิจารณาพลังอันเงียบสงบของธรรมชาติ การจัดวางมีมิติชั้นเชิง ให้สายตาเคลื่อนจากต้นไม้เด่นสง่าต่อพื้นที่ทุ่งกว้างใหญ่ที่มีเงาคนเลือนรางโต้ตอบกับผืนดินอย่างสงบ กลุ่มคนเล็กๆ เหล่านี้สร้างความรู้สึกสัดส่วนและเพิ่มมิติเรื่องราว สื่อถึงการเชื่อมโยงระหว่างมนุษย์กับสภาพแวดล้อมที่สงบสุภาพนี้ ผลงานชิ้นนี้วาดขึ้นในยุคที่ภาพวิวทิวทัศน์ไม่ได้เป็นแค่ฉากหลัง แต่เป็นหัวข้อที่เต็มไปด้วยอารมณ์และความหมาย กลายเป็นคำสดุดีความงามและการดำรงอยู่ที่ยั่งยืนของธรรมชาติโดยแท้จริง