ผลงานชิ้นนี้จับภาพความกว้างใหญ่ของทิวทัศน์อันกว้างใหญ่ซึ่งพัฒนาขึ้นเรื่อยๆ ที่ซึ่งธรรมชาติเข้ากับจิตวิญญาณที่อุทิศให้กับการเกษตร หุบเขาลูกคลื่นเป็นผู้เฝ้าดูที่อยู่ห่างออกไปในพาเลทที่อ่อนนุ่มและมืดมนของสีน้ำตาลดินและสีเขียวอ่อน; มันเชื้อเชิญผู้ชมสู่โลกที่เสียงกระซิบของการทำงานประจำวันหลอมรวมเข้ากับความสวยงามอันสงบของชนบท การดึงสีหมึกที่ละเอียดสร้างพื้นผิวที่สะท้อนเสียงตามจังหวะของพื้นดิน แทนที่ทุ่งหญ้าและกลุ่มต้นไม้ที่ทำให้ใจขอบฟ้าชัดเจน ทุ่งนาแบ่งโดยรั้วต่ำทำให้เกิดงานที่เกี่ยวข้องกันเหล่านั้น ในขณะเดียวกัน รูปร่างที่กระทบในกลุ่มก็ไว้ใจได้ว่าคุณกำลังเคลือบความพิเศษของการเก็บเกี่ยว

การเน้นกิจกรรมระหว่างมนุษย์และธรรมชาติ ภาพนี้จึงสะท้อนสัมผัสของความรู้สึกที่แน่นแฟ้น; เกือบเหมือนได้ยินเสียงข้าวสาลีที่สงบเงียบและเสียงขบวนไกลๆ การเลือกโทนสีน้ำตาลพาตัวไปสู้บรรยากาศอบอุ่นและบรรยากาศแห่งอดีตอันละมุนซึ่งสามารถผูกสายใยไปสู่วิถีชีวิตของศิลปินในชนบท ฉันนี้นั้นยังไม่ได้แสดงให้เห็นถึงช่วงเวลากว้างใหญ่ในเวลา แหละยังคงพันธนาให้ไปสัมผัสถึงการเดินทางของศิลปินทีด มันอีกซึ่งเล่าถึงการต่อสู้และความสุขที่เขาทรงประสบในชีวิตทางการเกษตรที่เค้าเคารพอย่างยิ่ง.