งานนี้บันทึกความงามอันเงียบสงบของธรรมชาติ โดยมีหมู่ไม้หนาแน่นในด้านหน้า สีแอมเบอร์และสีเขียวเข้มอันเข้มข้นเป็นสีที่ทำให้ใบไม้มีชีวิตชีวา แสดงถึงการเปลี่ยนแปลงของฤดูกาล—อาจจะเป็นการเปลี่ยนไปสู่ฤดูใบไม้ร่วง ต้นไม้สร้างกรอบแห่งความยิ่งใหญ่ นำสายตามองของผู้ชมไปยังแหล่งน้ำที่เงียบสงบซึ่งเปล่งประกายอย่างนุ่มนวลอยู่เบื้องหลัง ที่นี่ องค์ประกอบจากธรรมชาติเข้าร่วมกันอย่างกลมกลืน เรียกให้เกิดความรู้สึกสงบและคิดถึง ความละเอียดในรูปแบบการวาดทำให้ทิวทัศน์ดูเคลื่อนไหว ขณะที่สายลมเบาๆ โบกไปมาระหว่างใบไม้ ทำให้เราได้ยินเสียงซอฟท์ของธรรมชาติ

การจัดองค์ประกอบมีความสมดุลแต่ยังเคลื่อนไหวได้ กับกลุ่มต้นไม้ที่อยู่ด้านหนึ่งเปรียบเทียบกับท้องฟ้ากว้างที่อยู่ด้านบนที่เต็มไปด้วยสีขาวและน้ำเงินอ่อน การใช้แสงมีความชำนาญ; มันผ่านเข้าไปในใบไม้ สร้างเงาที่เป็นจุดๆลงบนดิน ซึ่งเพิ่มมิติให้กับภาพนี้ ผลงานชิ้นนี้ ย้อนกลับไปถึงยุคสมัยของมัน พูดถึงโรแมนติกในศตวรรษที่ 19 เน้นย้ำถึงความปรารถนาของมนุษยชาติที่จะเชื่อมต่อกลับกับธรรมชาติ ผลกระทบด้านอารมณ์มีความลึกซึ้ง; เรารู้สึกทั้งถูกเชิญชวนให้สำรวจภูมิทัศน์ในอุดมคตินี้และมีการเรียกร้องภายในตัวสำหรับการชื่นชมความเงียบสงบที่พบในนั้น.