งานศิลปะชิ้นนี้จับภาพความงดงามของภูเขามองต์แซนต์-วิกตอร์ ซึ่งเป็นภูมิทัศน์ที่ดลใจศิลปินนับไม่ถ้วนและยังคงปลุกเร้าความรู้สึกที่ลึกซึ้ง ภูเขานุ่มนวลซึ่งถูกแสงทองอุ่น ๆ สาดส่อง เชิญชวนผู้ชมให้ลอยเข้าไปในฉากนี้ ต้นไม้ที่มีสาขาโยกเยกและเฉดสีที่หลากหลาย—ตั้งแต่สีเขียวสดใสไปจนถึงสีดินอันสมบูรณ์—สร้างความรู้สึกของความลึกและการเคลื่อนไหว แนะนำให้ตามองไปตามผืนผ้าใบ การฉายแสงของจิตรกรคือการเต้นรำที่งดงาม—ละเอียดอ่อนแต่เต็มไปด้วยชีวิตชีวา—ฉีดพ่นพลังงานที่เกือบจะสัมผัสได้ลงในภูมิทัศน์ ทิวเขาขึ้นสู่ภูมิประเทศเบื้องหลัง เส้นขอบของพวกมันถูกทำให้เบาบางลงด้วยการเล่นของแสงและเงา เพิ่มบรรยากาศที่ห่อหุ้มฉากนั้น

ทุก ๆ รายละเอียดดูเหมือนจะเชื่อมโยงกับชีวิต ต้นมะกอกกระซิบเรื่องราวเกี่ยวกับการกอดของดวงอาทิตย์ ขณะที่ภูเขาห่างไกลยืนหยัดอย่างมั่นคง ถูกซึมซับด้วยแสงที่สงบสุข การใช้สีของเรโนอาร์นั้นโดดเด่นเป็นพิเศษ แพล็อตจัดเต็มไปด้วยความอบอุ่นที่เกินกว่าการแทนที่ ด้วยความสามารถทำให้ไม่เพียงแค่กระตุ้นการมองเห็น แต่ยังส่งมอบความรู้สึก—ความทรงจำเกี่ยวกับลมฤดูร้อนและช่วงเวลาดีๆที่มีความสงบที่ใช้เวลาอยู่กลางแจ้ง ทุกองค์ประกอบประสานกันได้อย่างลงตัว สร้างสภาพแวดล้อมที่มีชีวิตชีวาแต่ก็พร้อมที่จะให้แรงบันดาลใจ มันกระตุ้นความปรารถนาที่จะเข้าไปในฉาก เล่ขนจิติ้ม เติมให้ผสมผสานระหว่างต้นไม้และเข้าไปในความงามของจานสีที่สดใสของธรรมชาติ ผลงานนี้ มีรากฐานในลักษณะเชิงส่วนตัวและความสำคัญทางประวัติศาสตร์ แสดงถึงความสัมพันธ์ที่ยั่งยืนระหว่างมนุษยชาติและโลกแห่งธรรมชาติ。