ในงานศิลปะที่น่าทึ่งชิ้นนี้ ฉากถูกตั้งอยู่ในโลกที่รู้สึกทั้งใกล้ชิดและแปลกตา; บรรยากาศแฝงไปด้วยความตึงเครียดที่ไม่สบายใจ ด้านซ้ายมีรูปภาพในเงาอยู่ในส่วนหน้า โดยมีลักษณะของพวกเขาถูกปิดบังอยู่ภายใต้การแสดงออกที่เหมือนหน้ากาก ซึ่งอาจกระตุ้นความหวาดกลัว พวกเขาสวมใส่เสื้อผ้าสีเข้มและทางการ แสดงให้เห็นถึงความรู้สึกสูญเสียอย่างลึกซึ้งหรืออาจจะเป็นความหวังทางสังคมรอบตัวพวกเขา กลุ่มบุคคลที่สวมเสื้อผ้าแบบเดียวกันรวมเข้ากับพื้นหลัง แผ่นสีเงา ซึ่งถูกครอบงำด้วยสีดำที่ลุ่มลึกและสีดิน ห่อหุ้มผู้ชมด้วยการกอดที่เต็มไปด้วยความโศกเศร้า ขณะที่จุดสีเขียวเล็กๆ บอกใบ้ถึงชีวิตที่อยู่นอกเหนือจากความจริงจัง แปรงสีถูกใช้ได้อย่างยอดเยี่ยมและเต็มไปด้วยเนื้อสัมผัส ทำให้ภาพมีคุณภาพเกือบเหมือนผี อีกทั้งยังรู้สึกเหมือนกับว่าแต่ละฝ่ายถูกจับอยู่ระหว่างโลก—อยู่ที่นี่และไม่อยู่ที่นี่

ผลกระทบทางอารมณ์ของผลงานนี้ชัดเจนชัดเจน มันกระตุ้นความรู้สึกของการเป็นเหตุผลห่างไกลจากกลุ่มบุคคลที่ควรจะทำให้รู้สึกสบายใจ แต่กลับดูห่างเหินอย่างอารมณ์ ในขณะที่เราดูภาพได้จะได้ยินเสียงกระซิบของแต่ละฝ่าย และรู้สึกถึงน้ำหนักการนิ่งที่ลอยอยู่ในอากาศ แม้ว่าภาพวาดจะมีการถ่ายทอดกลุ่มตัวอย่าง แต่ก็เน้นย้ำประสบการณ์เฉพาะตัวของผู้หนึ่งในกลุ่ม—ผู้มีหน้ากาก—การเตือนที่ลึกซึ้งถึงการสูญเสียและบทบาทในสังคม ผลงานของ Munch สะท้อนกับประเด็นทางประวัติศาสตร์ต้นศตวรรษที่ 20 ว่ามนุษย์สมัยนั้นมีการตั้งคำถามถึงความมีอยู่ของมนุษย์มากมาย และต่อสู้กับความรู้สึกภายใน งานศิลปะนี้ไม่เพียงแค่แสดงให้เห็นถึงเทคนิคที่น่าทึ่งของ Munch แต่ยังยืนหยัดแบบสำรวจที่ยิ่งใหญ่ของความเศร้า โดดเด่นและสถานะมนุษย์