บนฉากที่มีชีวิตชีวานี้ ระเบียงที่เต็มไปด้วยแสงแดดเปิดออก เผยให้เห็นช่วงเวลาแห่งการรับประทานอาหารและการมีปฏิสัมพันธ์ทางสังคมในบรรยากาศอันเขียวขจี ท่านั่งที่ถูกปกคลุมด้วยผ้าสวยงามตกแต่งด้วยผลไม้ที่น่าดึงดูด ซึ่งกระตุ้นให้เกิดความรู้สึกถึงความอุดมสมบูรณ์และความอบอุ่น ตัวละคร—เด็กที่ดูเหมือนจะไม่กังวลเล่นอยู่ใกล้ๆ และผู้หญิงสองคนที่มีส่วนร่วมในการประชุมที่ดูเหมือนจะเป็นกันเอง—สื่อถึงบรรยากาศอันเงียบสงบ โดยได้รับการเติมเต็มด้วยแสงที่ลอดผ่านใบไม้ที่อยู่เหนือขึ้นไป งานพู่กันของโมเน่เก็บบันทึกถึงความงามของบ่ายที่มีแสงแดด กระตุ้นให้เกิดผลที่แวววาวทำให้แสงดูเหมือนจะสัมผัสได้เกือบ

พาเล็ตสีที่โดดเด่นเป็นที่จับตามอง โดยมีโทนสีอบอุ่นเป็นหลัก—เฉดสีเหลืองอ่อน สีเขียวอ่อนและสีแดงกระจายอยู่ในแต่ละจังหวะของแปรงที่มีชีวิตชีวา คุณลักษณะนี้ทำให้ผู้ชมไปสู่วันที่เวลาดูเหมือนจะหยุดอยู่และความสุขจากความเพลิดเพลินในเรื่องง่ายๆ กลายเป็นงานเฉลิมฉลอง นี่ไม่ใช่แค่การฉลองทางสายตามันยังช่วยให้เกิดความรู้สึกที่ลึกซึ้ง กระตุ้นให้เกิดความคิดเกี่ยวกับความสวยงามของชีวิตที่ผ่านไปเร็ว ประวัติศาสตร์ของการพิมพ์ซึ่งพยายามจะจับช่วงเวลาไว้ทำให้สามารถมองเห็นได้ในภาพนี้ ซึ่งทำให้งานนี้เป็นภาพตัวอย่างที่สำคัญสำหรับความสนใจของการเคลื่อนไหวในเรื่องที่หลงลืม แสง และช่วงเวลาทางสังคมในสังคม