Bu etkileyici eserde, iki figür soluk bir arka plan karşısında keskin bir tezat oluşturmakta, benzersiz giysilerine ve ifadelerine dikkat çekmektedir. Soldaki figür, belinde bir kumaş sarılı basit, sade bir elbise giymekte olup dua boncukları tutmaktadır; çukurlu gözleri zor bir hayata ve ibadete işaret etmektedir. Karşısında ikinci figür, şatafatlı giysiler ve altın süslemelerle giyinmiş bir otorite ve ruhsallık havası yaymaktadır; sıkı kavramadığı kırmızı ve altın renkli asası, onun üzerine baskın bir varlık katmaktadır. Boyanın dokusu, giysilerinin karmaşık ayrıntılarını yakalar ve izleyicileri yaklaştıran, neredeyse dokunulabilir bir kalite yaratır; dokuma lifleri ve süslenmiş metalin ağırlığını neredeyse hissedebilirsiniz.

Renk paleti, eserin duygusal etkisi üzerinde önemli bir rol oynamaktadır. Sıcak toprak tonları hâkimdir, bir sıcaklık hissi uyandırırken, aynı zamanda yaşamın yorgunluğunu da ima etmektedir. Figürlerin pozları arasındaki zıtlık, gizli bir diyalog iletmektedir; bakışlar ve hareketler, alçakgönüllü bir arayıcı ile saygı duyulan bir guru arasında, bir saygı anı önermektedir. Tarihsel olarak, bu tür figürler Hindistan'ın ruhsal manzarasını temsil eder, çeşitli uygulamaları ve inanç sistemlerinin zengin dokusunu içermektedir. Bu eser, sadece Vereshchagin'in fırça ustalığını sergilemekle kalmıyor, aynı zamanda inanç, otorite ve insan varoluşunun karmaşıklıkları üzerine düşünmeyi de davet ediyor.