Bu eser, bir plajda karaya oturmuş teknelerin sahnesini tasvir edebilir, huzurlu ve sakin bir ruh haliyle yankılanır. Ön planda, ışık ve gölgelerin oyunu ile vurgulanan yaşlı bir ahşap tekne yer alıyor. Arka planda, başka bir tekne ufka doğru eğilmiş, direkleri aktiviteyi çağrıştırmakta ancak sakin kıyı tarafından durdurulmaktadır. Etrafındaki unsurlar; yüzen maddeler ve dokulu kum gibi unsurlar, terk edilmişlik ve zamanın akışıyla ilgili hikayeyi güçlendirmektedir. Su yüzeyinin nazik dalgalanması, doğanın bir an için duraksamış gibi göründüğü o geçici anı yakalar, bu teknelere yeniden hayat vermek için bekler.

Kompozisyonu keşfederken, teknelerin güçlü hatları, plajın yumuşak ve neredeyse geçici hatları ile tezat oluşturarak somut ama hayalperest bir kalite çağrıştırmaktadır. Sanatçının tercih ettiği soluk tonlar, nostaljiyi içeren bir palet oluşturuyor; gri, kahverengi ve beyazın bulanık tonları birbirine karışarak günün kaygılarının yalnızlığa eridiği alacakaranlığı çağrıştırıyor. Bu manzara duygusal bir şekilde yankılanıyor ve hayatın geçici doğası ve değişimin kaçınılmazlığı üzerine düşünmeye teşvik ediyor. Monet gibi sanatçıların modernizmin özünü yakalamaya başladığı bir dönemde yaratılan bu eser, insan, doğa ve suyu geçmekte olan tekneler arasındaki sakin ve geçici ilişkiyi vurgulamaktadır.