Sahne, hareketli bir pazardaki yaşamın zengin bir dokusunu akla getiriyor. Kendimizi, girişin muhteşem mimari unsurlarıyla çerçevelenmiş açık bir ortamda buluyoruz. Kemerlere yerleştirilen karmaşık detaylar, tarihi derinliği ima ediyor ve geçmiş bir dönemin sanatını kutluyor. Ön planda, çölün sembolü olan bir deve huzur içinde otlamakta ve sahneye huzurlu ama canlı bir dinamik katıyor. Mevcudiyeti, insan etkileşimleriyle dolu olan kompozisyonu sabitliyor.

İki figür canlı bir sohbete dalmış durumda. Beyaz giyen kişi, belirgin bir başlıkla güvenle ayakta. Postürü, kendine güvenen bir varlık sergiliyor ve hareketi, belki de değerli bilgiler paylaştığını ima ediyor. Diğer ikisi, bölgenin kültürünü yansıtan canlı tekstiller giymekte, yanlarına eğilmiş ve meraklı ifadeleri var. Sıcak renk paleti, sarılar ve maviler ile sahnenin canlılığını artırıyor, izleyiciyi duraklamaya davet ediyor. Işık, kemerin içinden süzülerek yumuşak gölgeler oluşturuyor; bu da kalabalık ortamda bir yakınlık hissi yaratıyor. Neredeyse sesleri ve bir pazarın gürültüsünü duymamız gibi, bu da başka bir dünyaya davetkar bir çağrı.