Art Nouveau'yu anımsatan bu zarif eser, karmaşık sınırlarıyla hemen dikkat çekiyor: merkezi metni değerli bir mücevher gibi çerçeveleyen, dönen çiçek motiflerinin narin bir dansı. Stil inanılmaz derecede rafine, cesur, siyah harflerle dekoratif unsurların daha yumuşak, daha organik çizgileri arasında keskin bir zıtlık var. Yapısal ve akışkanın uyumlu bir karışımı, görsel bir şölen; fısıldanan bir sır gibi. Kompozisyon dikkat çekici bir şekilde dengeli; mısralar ustaca düzenlenmiş. Neredeyse yaprakların hışırtısını ve sınırlarda tasvir edilen figürlerin hafif salınımını duyabiliyorsunuz, sanki mısralara tanık oluyorlar, sanki hikayenin bir parçasılar.

Hayatın gelip geçiciliği ve ölenlerin kalıcı varlığı hakkında konuşan, derin bir melankoli ve tefekkür duygusu uyandırıyor. Genel etki hem güzel hem de unutulmaz; gerçek bir sanat eseri. Sınırlı bir renk paletinin kullanılması kasvetli temayı vurgular. Bu, bir huzur ve nostalji duygusu yaratır.