Bu etkileyici eserde, 19. yüzyılın sonlarındaki cazibe ve samimiyetin özünü yakalamış bir anı görüyoruz. Çizim, bir doktorun genç bir kadını muayene ettiği bir sahneyi sunuyor; kadının giydiği elbise ve saç modeli döneminin modasını yansıtıyor; arka planda ince bir şekilde çizilmiş figürler bir merak veya ilgi havasını düşündürüyor, aynı zamanda doktorun belirgin jestleri dikkat ve kaygı hikayesini ima ediyor. İnce çizgiler ve detaylı çizim tekniklerinin kullanımı, Larsson'un insan duygusunda ve etkileşimlerinin özünü yakalama becerisini gözler önüne seriyor.

Renk paleti, ağırlıklı olarak monokromatik ve yumuşak kahverengi ile zarif koçları içeriyor; bu renkler, karakterlerin yüz ifadelerinin inceliklerini vurguluyor ve izleyiciyi değişim içindeki kırılganlık ve otorite dinamiği üzerine düşünmeye davet ediyor. Sahnedeki yumuşaklık, biraz sıcaklık ve ilgilenme hissi, karakterleri sararak izleyiciyi onların dünyasına çekiyor. Bu sanat eseri sadece döneminin stillerini ve sosyal yapılarını yansıtmakla kalmıyor, aynı zamanda insan bağlantısının evrenselliğine de değinerek, nesiller arasında yankı uyandıran kalıcı bir eser haline geliyor.