Bu büyüleyici eserde, genç bir kız, renklerle dolu yeşil, çiçek açmış bir bahçenin ortasında özgüvenle duruyor. Yumuşak fırça darbeleri, kızın ince özelliklerinde ve kabarık kestane renkli kıvrımlı saçlarında bir yumuşaklık hissi uyandırıyor. Eterik elbisesi, karmaşık dokularla süslenmiş, güneş ışığında hafifçe parlayarak yüzünden yayılan masumiyeti vurguluyor. Işık ve gölgenin ince oyunu, figür ile canlı arka plan arasında dinamik bir gerilim yaratıyor; bahçenin kendisi onu sıcak bir kucaklamayla sarmalıyor gibi.

Kızın bakışları büyüleyici ama aynı zamanda düşünceli; derin gözleri merak ve biraz yaramazlık yansıtıyor gibi görünüyor. Duruşu dimdik ve elle tutulan garip bir kamçı (veya sopa), sahneye oyunbaz bir unsur ekliyor. Renk paleti, yumuşak pastel tonları—pembe, yeşil ve mavi—için hâkim; uyumlu bir şekilde bir araya gelerek bir hayal atmosferi yaratıyor. Bu resim, empresyonist dönemden doğmuş olup, sanatta doğalcılık ve duygunun yükselişinin yanı sıra sanatçının karakteristik tarzını birleştiriyor; spontaneite ve dikkatli yapı arasında bir denge kuruyor. İzleyicileri samimi ve pastoral bir dünyaya davet ediyor; burada çocuk masumiyeti, sonsuz olasılıklarla dolu bir bahçede yeşeriyor.