Portre, yoğunluğuyla anında büyülüyor; kasvetli ama ilgi çekici bir bakış, izleyiciyle buluşarak onu öznenin iç dünyasına çekiyor. Yüzdeki ışık ve gölge oyunu, dinamik ve neredeyse ruhani bir nitelik yaratarak bir gizem ve derin duygu havası katıyor. Fırça darbeleri, bir anın geçici özünü yakalamak için aceleci, ham bir enerjiyle uygulanmış gibi görünüyor.

Öznenin özellikleri, güç ve kırılganlığın narin bir dengesiyle sunuluyor. Sanatçı, portrenin duygusal ağırlığını artıran, ağırlıklı olarak sıcak ve toprak tonlarına güvenerek sınırlı bir palet kullanıyor. Başı ve omuzları çerçevenin çoğunu kaplayan kompozisyon, modelle özel bir anı paylaşıyormuşuz gibi, samimi hissi güçlendiriyor. Portre sadece bir betimleme değil; insanlık halinin bir keşfi, ruha bir bakış.