Sahne, yemyeşil ve yeşil bir ormanda bir anı yakalayarak, dingin bir huzurla açılıyor. Küçük bir şelale, minyatür bir çağlayan, yüzeyi çevredeki yaprakları sıvı bir tuval gibi yansıtan, yavaşça akan bir dereye dökülüyor. Sanatçının renk kullanımı bir derinlik hissi yaratır; ağaçların zengin yeşilleri ve suyun farklı tonları, gözü sahnenin kalbine götürür.

Sırtları dönük iki figür, sohbete veya tefekküre dalmış, derenin yakınında duruyor. Düzleşmiş perspektifi ve kasıtlı fırça darbeleriyle post-empresyonizmi ima eden stil, manzaraya biraz idealize bir nitelik kazandırıyor. Işık ve gölgenin etkileşimi özellikle etkili, bir derinlik hissi yaratıyor.

Genel etki, doğanın güzelliğinin sessiz bir kutlaması olan, huzurlu bir tefekkürdür. Bu sanat eseri, izleyiciyi durmaya, nefes almaya ve doğal dünyanın basitliğini ve zarafetini takdir etmeye davet ediyor. Sessiz renk paleti ve özenli kompozisyon, sanki zaman anlık olarak durmuş gibi bir hareketsizlik hissi yaratıyor.