De scène ontvouwt zich met een serene rust, waarbij een moment in een weelderig, groen bos wordt vastgelegd. Een kleine waterval, een miniatuurwaterval, stort zich in een zacht stromende beek, waarvan het oppervlak het omringende gebladerte weerspiegelt als een vloeibaar doek. Het gebruik van kleur door de kunstenaar creëert een gevoel van diepte; de rijke groene kleuren van de bomen en de verschillende tinten van het water leiden het oog naar het hart van de scène.

Twee figuren, van achteren gezien, staan in de buurt van de beek, verzonken in gesprek of contemplatie. De stijl, die hints naar het postimpressionisme met zijn afgeplatte perspectief en bewuste penseelstreken, geeft het landschap een enigszins geïdealiseerde kwaliteit. De interactie van licht en schaduw is bijzonder effectief en creëert een gevoel van diepte.

Het algehele effect is er een van vredige reflectie, een stille viering van de schoonheid van de natuur. Dit kunstwerk nodigt de kijker uit om even stil te staan, adem te halen en de eenvoud en gratie van de natuurlijke wereld te waarderen. Het gedempte palet en de zorgvuldige compositie creëren een gevoel van stilte, alsof de tijd even heeft stilgestaan.