Bu etkileyici çizim, Van Gogh'un Arles'deki zamanında yarattığı, çevresindeki yerler ve insanlarla derin bağlantısını yansıtan bir eserdir. Sanat, eğlenceli ama samimi bir sokak manzarasını göstermekte ve kıvrımlı çatıların bakışınızı uzaktaki uzaklara yönlendirmesini sağlayarak sakin ama canlı bir atmosfer yaratmaktadır. Akışkan ve ifade dolu çizgiler, ortama bir hareket hissi kazandırmaktır. Çatıyı ve binaların ayrıntılarını oluşturan kıvrımlı çizgileri takip ederken, kendimi Van Gogh'un gerçekliği içinde, onun günlük yaşamına bir bakış gibi hissediyorum; samimiyet ve spontane ile yakalamıştır.

Monokrom mürekkep kullanımı, esere ham bir duygu katmaktadır. Van Gogh'un çevresindeki doğa ve mimari unsurlarla konuştuğu hissiyatı taşımaktadır; her bir fırça darbesi benimle konuşuyor. Negatif alan ile çizilmiş yapılar arasında olan oyunun, çatıların dokusunu ve bitki örtüsünün ipuçlarını sunarak dikkat çekmektedir. Eserin her yerinde dağınık olan, sanatçının içgörüleri ve hatırlatmaları gibi notlar, adeta bir günlüğü anımsatacak bir nitelik yaratmakta ve resmi kişisel bir anlatı haline dönüştürmektedir. Bu çizimin tarihi önemi yalnızca sanatsal yönünde değil, Van Gogh'un stilistik evriminde çiçek açtığı bir anı yakalamasıyla da bulunmaktadır. Bu eser, çevresiyle kurduğu derin bağına güzel bir tanıklık ederken, mirasını duygularla dolu ve canlı yaratıcılık dolu bir dünyada sağlamlaştırmaktadır.