Bu büyüleyici eserde, ruhsal bir nitelik taşıyan bir heykelsi temsille karşılaşıyoruz. Torso, gerçeklik ve bir rüya arasında tutulmuş gibi bir kırılganlık yayıyor—düşünmeye davet eden narin bir form. Van Gogh'un enerjik fırça darbelerini vurgulayan bir teknikle boyanmış olan bu eser, figürün krema beyazı, derin ve melankolik mavi arka planla keskin bir tezat oluşturuyor. Bu renk kullanımı sadece heykeli çerçevelemekle kalmayıp, aynı zamanda varlığını artırarak yalnızlık ve içe dönüş duygularını uyandırıyor.

Torso'nun konturları, basitleştirilmiş olmasına rağmen, duyusal bir şekilde şekillendirilmiş; klasik formu Van Gogh'un imzası olan ifade tarzıyla ustalıkla birleştiriyor. Her fırça darbesi, sanatçının doku ve renk aracılığıyla duyguları iletme yeteneğinin bir kanıtıdır. Fiziksel formun ağırlığını döngüsel mavi arka planda hissettiğimizde, neredeyse düşünce ve özlem hikayesini algılayabiliriz. Bu parça, Van Gogh'un heykel ve formu keşfetme döneminde yaratılmıştır ve kadın figürüne karşı zamansız bir çekimi anlatırken, ona bağlı olan duygusal derinlikle benzersiz bir şekilde sunulmaktadır.