Bu yarım kalmış portre, tutku ve acıyla yaşanmış bir hayatın kanıtıdır ve hemen dikkati çeker. Kompozisyon, figürlerin katmanlı bir tablosu, parçalanmış, ancak yoğun bir şekilde hissedilen bir aile tarihine bir bakış gibi hissettirir. Üst kısım, bulutların arasında süzülüyor gibi görünen bireylerin ruhani biçimlerini içerir; aşağıdaki daha dünyevi figürlerle keskin bir tezat. Sanatçının, ara sıra canlı bir renk tonuyla vurgulanan, ince, sessiz renkleri kullanması, genel havaya, dinginlik ve altta yatan melankolinin bir karışımına katkıda bulunur.

Bireylerin ifadeleri, her ne kadar eşit ölçüde umutsuz olmasa da, bir ağırlık, tek bir kelime etmeye gerek kalmadan çok şey anlatan ortak bir bilgi taşır. Bu, eserin eksik doğasının yalnızca gücünü artırdığı bir sanat formudur. Bu resim sadece bir tasvir değil; bir davettir. İzleyiciyi sanatçının dünyasına girmeye, geçmişin yankılarını hissetmeye ve hayatın kaçınılmaz olarak getirdiği zorlukların ortasında bile ailenin kalıcı bağlarını düşünmeye davet eder.