Ten niedokończony portret, świadectwo życia przeżytego z pasją i bólem, natychmiast przyciąga uwagę. Kompozycja, warstwowy obraz postaci, przypomina spojrzenie na pofragmentowaną, ale głęboko odczuwaną historię rodziny. Górna część zawiera eteryczne formy jednostek, które wydają się unosić wśród chmur; ostry kontrast z bardziej przyziemnymi postaciami poniżej. Subtelne użycie stonowanych kolorów przez artystkę, przeplatanych sporadycznymi, żywymi odcieniami, przyczynia się do ogólnego nastroju, mieszanki spokoju i ukrytej melancholii.

Wyrazy twarzy postaci, choć niejednolicie rozpaczliwe, niosą ciężar, wspólną wiedzę, która mówi wiele bez potrzeby wypowiadania słowa. Jest to forma sztuki, w której niedokończony charakter dzieła tylko wzmacnia jego moc. Ten obraz to nie tylko reprezentacja; to zaproszenie. Zaprasza widza do wejścia w świat artystki, poczucia echo przeszłości i kontemplowania trwałych więzi rodzinnych, nawet pośród wyzwań, które życie nieuchronnie przynosi.