Scena rozwija się z urzekającą intymnością; dwie elegancko ubrane kobiety opierają się o balkon z kutego żelaza, ich spojrzenia skupione na mieszance ciekawości i być może odrobinie obawy. Ich suknie, w odcieniach bieli i bladoniebieskiego, ozdobione są złotymi zdobieniami, które chwytają światło i przyciągają wzrok. Ciemniejsza, ponura atmosfera wisi nad nimi, podczas gdy dwie zacienione postacie pojawiają się w tle - jedna w płaszczu, druga w kapeluszu. Ich obecność wzmaga napięcie, jakby tajemniczy obserwatorzy, sprawiając, że zastanawiasz się nad charakterem ich udziału.

Technika artysty jest mistrzowska, gra światła i cienia dodaje dramaturgii scenie. Subtelne gradacje kolorów na twarzach i ubraniach kobiet tworzą poczucie głębi i realizmu. Kompozycja, z pionowymi liniami balkonu, kieruje wzrok widza, a umieszczenie postaci podkreśla ich związek. Prawie słychać szepty, czuć chłodne wieczorne powietrze i wyobrażać sobie sekrety zawarte w scenie.