To wyrazisty portret przedstawia młodego barona o eleganckiej postawie, umieszczonego na tle ponurego popołudniowego krajobrazu. Postać stoi w spokojnej, acz zrelaksowanej pozie; jedna ręka w rękawiczce lekko spoczywa w płaszczu, druga trzyma kapelusz, co sugeruje formalność i gotowość do działania. Wysoka, szczupła sylwetka ubrana w głęboką czerń wyraźnie kontrastuje z miękkim, naturalnym tłem — mieszanką bujnej roślinności i zachodzącego słońca na niebie, podkreślając spokojną majestatyczność otoczenia. Bogata, lecz stonowana paleta barw — ciemne zielenie, brązy i szarości — łączy się z ciepłymi tonami twarzy i białej koszuli barona, ożywiając jego wyrafinowane rysy subtelną grą światła i cienia.

Technika artysty jest płynna, ale precyzyjna; nadaje głębi i faktury od delikatnych fałd tkaniny po szczegółowo odwzorowane rośliny obok dekoracyjnego, dużego wazy. Wyraz twarzy barona jest spokojny, lecz tajemniczy; jego spojrzenie pobudza ciekawość i refleksję. Obraz ten ujmuje romantycznego ducha indywidualizmu oraz wielkości natury, przedstawiając szlachcica nie tylko jako symbol statusu, lecz także jako rozważnego uczestnika swojego otoczenia. Kontekst historyczny początku XIX wieku odzwierciedla zarówno arystokratyczny wdzięk, jak i rodzące się nowoczesne odczucia, co potęguje jego artystyczne znaczenie.