Odsłania się scena gorączkowej ucieczki, oddana w surowej czerni i bieli; postacie są wyryte z surową energią, ich formy wyłaniają się z mrocznego piekła. Światło, jeśli można je tak nazwać, wydaje się pochodzić z szalejącego ognia, rzucającego długie, dramatyczne cienie, które tańczą po całej scenie. Prawie czuję ciepło, pilność chwili, przerażenie na twarzach uciekających osób. Kompozycja to wir; postacie są splecione, kończyny wyciągnięte w desperackiej szamotaninie. Użycie linii przez artystę oddaje poczucie chaosu i kruchości życia.