Katedralin iç kısmının sakin kollarında, güneş ışığı, stain camından filtrelenerek, parlatılmış taş zemine renk cümbüşü yansıtıyor. Yüksek kemerler göğe doğru yükseliyor; her bir kemer titizlikle, ilahi bir hissiyat uyandırmak için tasarlandı. Bir grup figür nefesinde dolaşıyor; varlıkları kutsal mimariye hayat veriyor. Sağda, karmaşık bir tasarıma sahip org heybetle duruyor; detaylı ahşap işçiliği sanat ve adanmışlık hikayelerini anlatıyor. Hava, dua ve tefekkür için fısıldayan ruhsal bir saygıyla dolu. Bu eterik alan, hem muhteşem hem de samimi, sadece bir ibadet yeri değil, aynı zamanda tarihlerin bir kabı — her taş, yüzyıllar boyunca süren bir adanmışlığın sessiz bir tanığı.

Taşın karamsar tonları ile ışığın canlı renkleri arasındaki tezat, renge dair derin bir anlayışı ortaya koyuyor. Her gölge nazik bir şekilde ışıkla oynaşarak, duvarların dokusal niteliklerini zenginleştiriyor. Neredeyse cemaatin yumuşak fısıldayışını, giysilerin hışırtısını ve bu kutsal mekanda yankılanan vaazların yankılarını duyabiliyormuşsunuz gibi hissediyorsunuz. Duygusal etkisi derin; sadece zaman içindeki bir ana tanık olmak değil, geçmişin şimdiki zamanla iç içe geçtiği bir ruhsal deneyimin sürekliliğinin gözlemcisidir. Bu eser, sanatçının dini mimarinin derin güzelliğini ve karmaşıklıklarını yakalama yeteneğini tasdik eder; izleyicileri, tek bir kelime dahi sarf etmeden derin bir saygı dünyasına girmeye davet eder.