Bu huzurlu sahne, izleyiciyi geniş dalları ve yoğun yapraklarıyla kompozisyonu domine eden görkemli ağaçların bulunduğu sakin bir orman ortamına davet ediyor. Işık ve gölge oyunu, yaprakların arasından görünen gökyüzünün yumuşak mavi tonlarıyla zengin bir yeşil ve mat kahverengi halı oluşturuyor. Ağaçların arasında yalnız bir geyik sakin bir şekilde otluyor; bu doğaya nazik, adeta şiirsel bir dokunuş katıyor. Sanatçının tekniği, ince fırça darbeleriyle yarı saydam yıkamalar kullanarak hem kabuk ve yaprakların karmaşık dokusunu hem de anın sessizliğini yakalıyor.

Kompozisyon dikkatle dengelenmiş; büyük merkezi ağaç sahneyi sabitlerken çevresindeki gövdeler bakışı ormanın derinliklerine ve ötesindeki açık manzaraya yönlendiriyor. Bu eser, sakinlik ve doğanın huzurlu güzelliğine saygı duygusu uyandırıyor; 18. yüzyıl sonları veya 19. yüzyıl başlarındaki İngiliz kırsalının pastoral manzaralarına ve yüceliğine duyulan takdiri yansıtıyor. Yumuşak renk paleti ve ince detaylar, yaprakların hışırtısını ve hafif esintiyi hayal etmeye davet ediyor; sahne hem samimi hem de geniş bir his uyandırıyor.