Bu etkileyici sahnede, sonbaharın serin havasını hissedebilirsiniz, yavaşça dökülen yapraklarla dolup taşan bir parkın arka planında. Tuval, cesur yeşil ve kızıl kahverengi tonlarının çarpıştığı canlı fırça darbeleriyle doludur; kıştan önce doğanın son nefesini hatırlatan bir doku senfonisi yaratır. Bu an, karanlık giysiler giymiş bir figürün yalnızlığını yakalar, kendisi oldukça düşünceli görünürken, ona eşlik eden ağaçların karmaşık dansında yol alıyor. Ağaçlar, sanki mevsim değişikliğiyle bir konuşma yapıyorlarmış gibi ona eşlik ediyor. "Saint Paul Hastanesi Bahçesi", izleyiciyi istek ve düşüncelerle dolu bir dünyaya çekerken sanatçının ruh haline dair kişisel bir bakış açısı sunar.

Kompozisyon ustaca, bakış açısını dolambaçlı yol boyunca yönlendiren çizgiler kullanarak, bizleri sakin manzaraya daha derin bir şekilde davet ediyor. Van Gogh'un fırça darbeleri, her bir darbenin bir kalp atışıymış gibi, karanlık figür ile çevresindeki canlı fakat melankolik atmosferi bağlayarak bir aciliyet hissi yayıyor. Işık ağaçların arasından süzülüyor, aydınlatılmış yerler oluşturuyor; daha karanlık, dokulu gövde ile zıtlık gösteriyor ve her biri farklı ton ve yoğunluğa sahip. Bu resim, nostalji ve sakin düşünceleri uyandırırken duygusal olarak yankılanıyor. Sanatçının hayatının çalkantılı bir dönemindeki kişisel mücadelelerini yansıtıyor. Bu anın güzelliği sadece manzaradaki güzellik değil, aynı zamanda yoğun değişimlerin ortasında Van Gogh'un karmaşık duygusal durumunu nasıl özetlediğinde yatıyor.