Tablo, Bougival yakınlarındaki Seine Nehri boyunca huzurlu bir sahne yakalıyor; burada doğa ve insan aktivitesi uyum içinde bir arada. Nazik bir rüzgar, su yüzeyini hafifçe dalgalandırıyor; gökyüzünün yumuşak tonları—soluk mavi ve narin pastel renkleri zahmetsizce birbirine karışıyor. Nehrin kenarını süsleyen ağaçlar, sonbaharın altın ve amber yapraklarıyla donanmış, serin su ile sıcak bir kontrast oluşturuyor. Işık, her öğeyi kucaklar gibi görünüyor ve manzaraya huzurlu, neredeyse hayali bir nitelik katıyor; güneşin nazik alçalışı, izleyicinin gözünü su kenarına doğru yönlendiriyor.

Ön planda, tek başına bir figür, sahil kenarına oturmuş, belki de düşüncelere dalmış veya sadece bu sakin atmosferin tadını çıkarmakla meşguldür. Uzakta, zengin yapraklarla çevrili olan evler, pitoresk bir köy yaşamını işaret ederken, izlenimci hareketinin özünü somutlaştırıyor—gündelik anların güzelliğine odaklanarak. Monet'in fırça darbeleri spontane ve aciliyetten dolup taşıyor; bizi serin havayı hissetmeye, suyun yumuşak şırıltısını duymaya ve doğanın ihtişamında boğulmaya davet ediyor. Bu eser, Monet'in sanatsal yolculuğunun anahtar bir parçasını somutluyor; doğup büyüdüğü yerin manzaraları ile kurduğu bağı ve ışıkla renge olan tutkusunu yansıtıyor.