Bu etkileyici sonbahar ormanı sahnesi, geç bir öğleden sonra yürüyüşünün sessiz büyüsünü yakalıyor. Kompozisyon, gözleri hafifçe kıvrılan bir patika boyunca yönlendiriyor; yol, yaprakları sonbaharın sıcak tonlarına bürünmüş — altın sarısı, yanmış turuncu ve hafif kırmızı — yüksek, yaşlı ağaçlarla çevrili. Ressam, derinlik ve atmosfer hissi yaratmak için zengin ama mutedil bir renk paleti kullanarak toprak kahverengileri ile derin yeşilleri ustaca harmanlamış. Işık, yaprakların arasından yumuşakça süzülüyor ve orman zeminine ve gövdelere benekli desenler halinde düşerek kabuk ve yaprakların dokusunu artırıyor.

Bu huzurlu ortamın merkezinde, odun toplayan yalnız bir figür var; bu, hayal gücünü davet eden anlatımsal bir unsur katıyor. Onun varlığı, devasa ağaçların yanında küçük kalıyor ve doğanın sakin enginliğini ve insanın doğayla olan sonsuz bağını vurguluyor. Fırça darbeleri narin ama kendinden emin; yapraklardaki ve zemin yüzeyindeki kaba dokulardaki ince detaylar, ormanın hem sessizliğini hem de hafif hareketini çağrıştırıyor. Bu eser, sakin bir yalnızlık anını ve mevsimlerin değişen ritmini yakalarken, sanatçının doğanın karmaşık güzelliğini tasvir etmedeki ustalığını gösteriyor.