Güneş ufuk çizgisinin altına inerken, simgesel Parlamento Binası'na rüya gibi bir sis sarar. Monet, bu geçici anı yumuşak ve akışkan fırça darbeleri ile yakalar, sahneyi huzur ve derin düşünme hissi ile doldurur. Kulelerin siluetleri atmosferik parıltıya karşı tamamen yükseliyor ve manzarayı kaplayan sis tarafından yumuşatılıyor. Gün batımının pırıl pırıl yansımaları Thames Nehri üzerinde dans ederken, erimiş altın renginde bir yol oluşturarak bakışı resmin daha derinlerine çeker. Sanki zaman durmuş gibi; dış dünya kaybolur, geriye sadece bu sakin renk ve ışık kucaklaması kalır.

Renk paleti sıcak tonları kucaklar; zengin turuncular ve derin kırmızılar soğuk mavi ve gri tonlarla birleşerek gündüzden geceye geçişi vurgular. Monet'in karakteristik fırça çalışması hareket hissi vererek atmosfere hayat katmış gibi görünüyor. Bu resim sadece bir gün batımının güzelliğini kutlamakla kalmaz, aynı zamanda zamanın geçici doğasını da içeren bir anlam taşır. Tarihsel olarak, şehir yaşamı ve doğanın ilginç bir şekilde bir arada bulunduğu Viktorya dönemi İngiltere'sinde bir anı yansıtır; şehrin gün batımları aracılığıyla nefes aldığını yakalar. Monet'in ışık ve atmosfer üzerindeki odaklanması binaların fiziksel varlığını aşarak, bu muhteşem yapılar ile gökyüzü ve suyun genişliği arasında taşıdığı duygusal yükü hatırlatır.