Bu başyapıt, bulutlu bir gökyüzü fonunda canlı bir açık hava sahnesi sunarak, yumuşak fırça darbeleriyle Paris'teki hareketli bir parkın özünü yakalıyor. Ön planda, yeşil örtü ve özenle kesilmiş çitler hakim olup, gözünüzü canlı bir grup figüre yönlendiriyor; en güzel kıyafetleri içinde bulunan bu figürler, parka canlılık ve neşe katıyor. Ağaçların organik biçimleri ile yolların yapı hatları arasındaki zıtlık, ritmik bir akış oluşturuyor.

Renk kullanımı özellikle etkileyici; yeşil yaprakların güçlü tonları, uzaktaki binaların daha soluk tonları ile güzellikle tezat oluşturuyor, gözün tuvalde dolaşmasına izin veriyor. Gökyüzünün yumuşak gri tonundan çiçek yataklarındaki parlak renklere kadar, Monet ışık ve gölge üzerindeki ustalığını sergileyerek, rüzgarın yaprakları salladığı hissini uyandırıyor. Bu resim, şehirlerin halk parklarını dinlenme ve sosyal etkileşim alanları olarak benimsemeye başladığı tarihteki önemli bir anı yansıtıyor, 19. yüzyıl Paris'inin canlı kültürünü ortaya koyarak.