Bu muhteşem tuvali seyrederken, insan kendini su nilüferlerinin huzurlu dünyasına, nazikçe akvaprin yüzeyde yüzen anlar bulmakta. Claude Monet ustalıkla empresyonist teknikler kullanarak düzensiz ışıklar ve su üzerinde dans eden yumuşak yansımalar yaratıyor; ağaçlardan süzülen güneş ışığının fısıldarken yüzeyde dans etmesi gibi. Doku - o kadar zengin, o kadar akıcı - izleyiciyi doğanın özüne dokunmaya davet ediyor, renk ve biçimin şatafatında kendine nezaket ediyor. Sanki fırça darbesi kendiliğinden hayata geçmiş, izleyici ve sahnenin canlı güzelliği arasında bir sohbet açmakta.

Kompozisyon, su nilüferlerinin bir zevk dolu oyunudur; her bir taç yaprağı ve yaprak, altındaki göl yüzeyinden sırlanan sırları saklıyormuş gibi, ince pembeler, beyazlar ve yeşillerle süslenmiştir. Monet'in büyüleyici renk paleti, sakin maviler ve yumuşak yeşiller tarafından yönetilmektedir, huzurlu bir his yaratır; ancak, ortasında, kıpkırmızı ve sarı renkteki sıcak vurgular, dikkatlice duyuları uyandırır. Tarihsel olarak, bu eser Monet'in ışık ve yansımalar üzerindeki keşiflerinin zirvesini kapsar ve doğanın basitliğini vurgulamakla birlikte, 20. yüzyıl modernitesi ile içsel bir bağlantıyı belirtmektedir. Duygusal etki derindir; bu bir meditasyon durumuna davet eder, durmaya ve nefes almaya, düşünmeye değil de, renk ve ışığın güzel senfonisi aracılığıyla davet eder, daima bir anı yakalayarak.