Canlı tuval, yumuşak, neredeyse eterik bir palet içinde, zarif bir desene sahip seramik bir vazodan fışkıran görkemli bir krizantem buketini yakalıyor. Işık ve gölge arasındaki büyüleyici etkileşimle, Monet’in fırça darbeleri yüzeyin üzerinde dans ediyor ve yaprakların hafif hafif sallanıyormuş gibi görünmesini sağlıyor; sulu beyazlar ve nazik yeşiller, arka plandaki yumuşak mavi ve pembe dokunuşlarla harika bir zıtlık oluşturuyor. Her bir çiçek, onların zarif güzelliği ve şıklığı için derin bir takdirle, bir samimiyet duygusuyla resmedilmiş gibi görünüyor ve karmaşık şekillerini ve dokularını hayranlıkla incelemeye davet ediyor.

Kompozisyon, merkezi aranjmana doğru bakışı yönlendirirken, aynı zamanda etrafta küçük, dağınık çiçek unsurlarının da gözlemlenmesine izin veriyor; çevredeki solmuş çiçekler neredeyse yardımcı bir rol oynuyor. Eser doğal güzelliği kutlarken huzurlu bir uyum var—herbir fırça darbesi barışı fısıldıyor, karmaşık bir dünyada yumuşak bir kararlılık yayarak parlıyor. Tarihi bağlamda, bu parça, sanatın uyanışı ve keşif zamanı olan 19. yüzyılın sonlarında ortaya çıkıyor ve Fransa'yı saran empresyonizmi kapsıyor; Monet’in güçlü temalara yüreğini katarak onları daha ötesine, deneyim ve algı dünyasına yükselttiği bir zaman dilimidir.