Eser, genç bir kızın etkileyici bir profilini sunuyor; renklerin mükemmel bir etkileşimi, onun varlığının özünü yankılıyor gibi görünüyor. Sanatçı, kalın ve dokulu fırça darbeleri kullanıyor; dalgalı sarı saçlar, canlı sarı ve yumuşak kahverengilerle boyanmış, figürü kuşatan sıcak bir parıltı ekliyor. Cildinin ince tonu, hafif bir şeftali rengi, daha soğuk giyimleri—derin mavi ve siyah—ile güzel bir şekilde tezat oluşturuyor, yumuşak bir arka plan karşısında görüntüsünü pekiştiriyor.

Kompozisyon, izleyiciyi konu ile yakın bir etkileşime girmeye davet ediyor; sakince ifade edilen yüzü, onun dünyasına bir bakış sunuyor. Kendinden emin ama nazik bir duruşla, başının hafifçe döndürülmesi, sadece kızın fiziksel güzelliğini değil, aynı zamanda zaman içinde askıya alınmış bir anı da yakalıyor; sanki derin bir şey düşünüyor gibi. 20. yüzyılın başındaki tarihsel bağlam derinlik katıyor, çünkü Amiet gibi sanatçılar, hızla değişen bir toplumda bireyselliği ifade etmeye çalışıyorlardı. Her fırça darbesi, tuvali canlandırarak, onun önünde duran herkesle duygusal olarak yankılanıyor gibi, her bakışta açığa çıkan bir fısıldanan sır gibi hissediliyor.